Ok-Animal
Alles voor dierenwelzijn
Dieren, een passie sinds mijn kindertijd
Mijn naam is Rita of MamyRi voor anderen.
Ik heb verschillende passies in mijn leven en dieren maken daar een groot deel van uit. De afgelopen jaren heb ik me gespecialiseerd in dierenwelzijn. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. En laten we beginnen bij het begin van mijn reis.
Ik ben de jongste in een bescheiden gezin. Ik heb altijd een sterke behoefte gevoeld om anderen te helpen, of het nu mensen of dieren zijn. De echte trigger kwam echter toen ik iets ouder dan 7 jaar was. Het is een verhaal zoals we dat soms meemaken als we jonger zijn en dat voor altijd een stempel op ons drukt.
We waren met een paar kinderen op weg van school naar huis, vergezeld door de moeder van mijn beste vriendin. Onderweg zag de moeder plotseling een kat geplet op het centrale bloembed. Ze dacht echt dat het de hare was die al een paar dagen niet thuis was geweest. En ik zag de tranen over het gezicht stromen van deze vrouw die ik zo mooi, zo sterk en zo trots vond.
Ik zal nooit de emotie vergeten die ik voelde toen ik haar zag huilen. En ik zal nooit haar vreugde en glimlach vergeten toen we bij haar huis aankwamen en de kat geduldig op de stoep zagen wachten. Vijftig jaar later heb ik nog steeds een brok in mijn keel. Dit verhaal opende iets in mij en markeerde het begin van mijn reis met dieren.
Als tiener was ik helemaal verkocht. Ik droomde ervan om alle verloren en niet opgevoede katten en honden te kunnen vinden. Als ik op school een spreekbeurt moest houden – en daar was geen gebrek aan – koos ik het helpen van dieren als onderwerp. En geloof me, in die tijd was dierenwelzijn een nogal exotisch onderwerp en weinig mensen, zoals de moeder van mijn vriendin, toonden hun gehechtheid aan hun huisdieren.
.
Twee bijzondere honden
Sindsdien heb ik zelf mishandelde en verlaten honden opgevangen.
Ik heb ook hele fitte honden in huis genomen. Ze gaven me emoties die ik nooit zal vergeten. Deze onvergetelijke momenten zijn slechts enkele van de stappen die we hebben genomen om meer te leren over dieren en onze relatie met hen. Ik zou uren over al deze metgezellen kunnen praten. Ik noem slechts twee uitzonderlijke honden: Akela, een Duitse herder die ik in huis nam toen ze er heel slecht aan toe was, en Idéfix, een Berner Sennenhond, die ik kocht van een prachtige familiekennel.
Toen ik Akela op een koude dag in januari ontmoette, was ze 6 maanden oud en woog ze slechts 16 kg. Vastgebonden, zonder voedsel of water behalve een kom bevroren water, kon ze niet meer op haar poten staan. De dierenarts, ondanks zijn talent, kon me niet verzekeren dat ze het zou halen omdat ze volledig uitgedroogd was. Een paar uur later, na een infuus en wat warmte, stond ze weer op haar benen. Dat was het! Beetje bij beetje werd ze groter, ook al was ze nog steeds ultradun voor haar ras. Ze bereikte de eervolle leeftijd van 12 jaar.
Ik had ook mijn babyhondje, mijn Idéfix, die 11 jaar lang mijn liefdesbaby bleef. Baby is een grappig iets, want op het moment dat Dogmatix ons huis binnenkwam, verwachtte mijn dochter ons eerste kleinkind. Dus had ik de prachtige ervaring om een Berner Sennenhond op te voeden met liefde, geduld en respect, dankzij click training. Een prachtige methode waarbij er geen sprake is van training maar van opvoeding met respect voor het dier en het plezier van samenwerken!
Actie ondernemen voor dierenwelzijn
België – Portugal
Al een tijdje deel ik mijn leven tussen België en Portugal. Wat ik hier zie doet me erg denken aan mijn kindertijd. In de regio waar ik woon, binden we de hond vast zodra hij volwassen is. In het ideale geval heeft het een kleine behuizing, want… “een beest blijft een beest”.
En het is niet uit kwaadaardigheid. In de meeste gevallen houden ze van hun honden, geven ze eten en raadplegen ze over het algemeen een dierenarts. Helaas zijn er ook honden die worden achtergelaten op de weg of in een asiel.
Wat mij drijft, wat mijn prioriteit is, is vechten voor de vrijheid van deze honden en hun welzijn. En niet alleen honden. Katten verdienen ook veel aandacht. Hoewel er verenigingen zijn die zich om hen bekommeren, blijft de grootste zorg maar al te vaak sterilisatie. Wat mensen betreft die een kat in huis nemen, vind ik dat dit vaak ten koste gaat van de vrijheid van de kat. De houding begint te veranderen, vooral in de steden. Maar er is nog zoveel te doen.
